NA GODIŠNЈOJ KONFERENCIJI 21. DECEMBRA 1995. USLEDILE SU IZMENE I DOPUNE PROGRAMA KOJI JE BIO NA SNAZI DO NAJNOVIJE VERZIJE KOJA JE PRED VAMA, A KOJA JE POSLE IZMENA I DOPUNA USVOJENA NA PARTIJSKOJ GODIŠNЈOJ KONFERENCIJI 14. FEBRUARA 2015. GODINE.
SADRŽAJ:
1. CILЈEVI I KARAKTER NOVE KOMUNISTIČKE PARTIJE JUGOSLAVIJE
7. ZAKONODAVNA, IZVRŠNA I SUDSKA VLAST
9. SAVEZ UMNOG I FIZIČKOG RADA
15. SOCIJALNA I ZDRAVSTVENA POLITIKA
17. SAVEZ KOMUNISTIČKE OMLADINE JUGOSLAVIJE – SKOJ
21. NESPOSOBNOST KAPITALIZMA DA REŠAVA GLOBALNE SVETSKE PROBLEME
23. ZA PRAVEDNA REŠENЈA I SARADNЈU
25. ODNOS PREMA PRIVREMENOM SLOMU SOCIJALIZMA U SSSR-U I DRUGIM SOCIJALISTIČKIM ZEMLjAMA
26. MEĐUNARODNI KOMUNISTIČKI POKRET
1.
CILЈEVI I KARAKTER NOVE KOMUNISTIČKE PARTIJE JUGOSLAVIJE
Nova komunistička partija Jugoslavije (NKPJ) je dobrovoljna organizacija radničke klase, seljaštva i inteligencije, koja deluje u uslovima višepartijskog sistema. NKPJ se rukovodi principima marksizma – lenjinizma, demokratskog centralizma i proleterskog internacionalizma.
Celokupna aktivnost, strategija, taktika i politika NKPJ utemeljena je na stvaralačkoj primeni i daljoj razradi naučnog socijalizma koji su zasnovali Marks, Engels, Lenjin i Staljin, na poukama iz dosadašnjih pozitivnih i negativnih rezultata socijalističke izgradnje kod nas i u svetu, na dostignućima ostalih progresivnih pokreta, ideja i misli savremene epohe i naučno-tehničke revolucije, kao i na vekovnim slobodarskim tradicijama naših naroda.
Glavni cilj NKPJ je izgradnja integralnog socijalističkog društva, koje će predstavljati istinsko ovaploćenje socijalne pravde, slobode i slobodoumlja i u kome će svi ljudi biti siti hleba i darova duha.
Krajnji cilj NKPJ je stvaranje u perspektivi, besklasnog komunističkog društvenog sistema.
Nova komunistička partija Jugoslavije nije idejni naslednik Saveza komunista Jugoslavije, ali je autentični naslednik, nastavljač i idejni nosilac svih istinskih vrednosti, progresivnih dostignuća i tradicija socijalističkog i komunističkog pokreta u Jugoslaviji i u jugoslovenskim zemljama, kao i svega onoga što je napredno, slobodarsko i rodoljubivo u istoriji naših naroda.
Nova komunistička partija Jugoslavije bori se celokupnom svojom politikom, strategijom i taktikom za istinski i integralni socijalizam, u čijem će središtu biti čovek i njegovi sveukupni interesi i prava; čovek kao pojedinac i kao deo društva u kome živi i stvara. Odnosno, NKPJ se bori za izgradnju društvenog sistema čiji će se interesi u osnovi podudarati sa interesima svakog njegovog člana, to jest sa interesima ogromne većine njegovih članova.
Najvažnija pitanja, ciljevi i načela koja su u žiži borbe i interesovanja Partije i zalaganja za njihovo ostvarenje, imaju, zavisno od njihove prirode i postojećih uslova, kratkoročan, dugoročan ili trajni karakter.
NKPJ ne priznaje razbijanje naše domovine, Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, koju je razbio zapadni imperijalizam uz pomoć svoje agenture u svim jugoslovenskim republikama. NKPJ ne priznaje protivustavnu i protivzakonitu secesiju koju su izvršila buržoaska, nacionalistička i proimperijalistička rukovodstva Hrvatske, Slovenije, Makedonije i Bosne i Hercegovine, jer je taj izdajnički akt suprotan trajnim interesima naroda koji žive u tim republikama, kao i naroda i nacionalnih manjina u čitavoj Jugoslaviji. NKPJ ne priznaje razbijanje Savezne Republike Jugoslavije i državne zajednice Srbije i Crne Gore od strane buržoaskih proimperijalističkih rukovodstava te dve jugoslovenske republike, a u skladu sa ekspanzionističkim, pljačkaškim interesima zapadnog imperijalizma.
NKPJ se bori za obnovu, na dobrovoljnim i istinski ravnopravnim načelima, državne zajednice svih jugoslovenskih naroda i nacionalnih manjina, za obnovu integralne socijalističke Jugoslavije, u njenim istorijskim granicima od Triglava pa do Đevđelije . Različite okolnosti mogu usloviti da borba za obnovu integralne Jugoslavije poprima razna etapna, delimična i prelazna rešenja koja će biti u funkciji budućeg celovitog rešenja i modela.
Neophodno je propagirati ideju jugoslovenstva.
Osnovna programska orijentacija NKPJ obuhvata sledeća pitanja:
2.
JUGOSLAVIJA
NKPJ se bori za obnovu socijalističke domovine jugoslovenskih naroda i nacionalnih manjina, SFRJ. NKPJ se bori za vlast radničke klase u Jugoslaviji, koju čine svi oni koji žive od rezultata svoga rada.
Cilj Partije je obnova velike, jedinstvene socijalističke Jugoslavije, zasnovane na federativnom načelu. Svi narodi u toj novoj državnoj zajednici treba da budu istinski ravnopravni, da žive složno i prijateljski.
Bliži cilj NKPJ je ujedinjenje Srbije na federativnoj ili nekoj drugoj osnovi sa nekom ili nekim bivšim jugoslovenskim republikama, koje su se protivustavnom secesijom privremeno izdvojile. To priključenje treba da bude slobodna i dobrovoljno izražena volja i želja svake od tih republika.
Svi narodi i nacionalne manjine koje će živeti u obnovljenoj Jugoslaviji treba da uživaju istinsku ravnopravnost. Na teritoriji obnovljene Jugoslavije ne mogu se stvarati druge države ili paradržavne tvorevine.
NKPJ je izričit protivnik monarhije. Ona je za republikanski oblik vladavine.
Obnovljena Jugoslavija treba da bude nezavisna, slobodarska, pravna i pravedna država.
Celokupna politika, strategija i taktika NKPJ ima za cilj očuvanje i obnovu socijalističkih tekovina i opredeljenja zemlje za socijalistički put razvoja.
3.
SRBIJA
Republika Srbija je jedinstvena i nedeljiva. Na njenoj teritoriji ne mogu se stvarati druge državne, ili bilo kakve paradržavne tvorevine.
U Srbiji ravnopravno, složno i prijateljski treba da žive Srbi, Crnogorci, Albanci, Mađari, Hrvati, Muslimani, Bugari, Rumuni, Turci, Slovaci, Rusini, Bunjevci, Romi i drugi.
Nacionalne manjine treba da uživaju sva prava po najvišim međunarodnim standardima.
Neotuđivi sastavni delovi Srbije su autonomne pokrajine Vojvodina i Kosovo i Metohija.
4.
VOJVODINA
Vojvodina je integralni deo Republike Srbije. U njoj treba ravnopravno, složno i prijateljski da žive svi narodi i nacionalne manjine koje je nastanjuju: Srbi, Crnogorci, Mađari, Hrvati, Rumuni, Slovaci, Bunjevci, Romi, Rusini i drugi.
Vojvodina ima svoju istorijsku administrativnu autonomiju, koja se mora očuvati sve dok uspešno funkcioniše i dok je u interesu njenih stanovnika. Na njenoj teritoriji ne mogu se stvarati nikakve druge države ni paradržavne tvorevine.
Moraju se onemogućiti sve secesionističke i separatističke snage koje zagovaraju međunacionalne sukobe i mržnju, izdvajanje Vojvodine u posebnu državu ili paradržavu i strano imperijalističko uplitanje u razrešavanje njenih problema i određivanje njene sudbine.
5.
KOSOVO I METOHIJA
Kosovo i Metohija su nakon zločinačke NATO agresije na Saveznu Republiku Jugoslaviju 1999. godine, postali okupirana teritorija pod kontrolom zapadnog imperijalizma, predvođenog Vašingtonom i Briselom. NKPJ je izričito protiv okupacije Kosova i Metohije i marionetskog proimperijalističkog režima u Prištini. NKPJ se energično zalaže za trajno otklanjanje postojećih nesuglasica, koje je izazvao zapadni imperijalizam, između Albanaca, sa jedne strane, i Srba sa druge strane, jer je to u životnom interesu svih naroda i nacionalnih manjina koji žive na tom području. NKPJ zahteva momentalno povlačenje okupatorskih NATO trupa sa teritorije južne srpske pokrajine i njenu reintegraciju u sastav Republike Srbije. Na Kosovu treba ravnopravno, složno i prijateljski da žive svi narodi i nacionalne manjine koje ga nastanjuju: Srbi, Crnogorci, Albanci, Turci, Muslimani, Romi i drugi. Na Kosmetu se ne mogu stvarati druge države ili bilo kakve paradržavne tvorevine. Kosmet treba da ima status administrativne autonomije u okviru Republike Srbije.
6.
INTEGRALNE SLOBODE
Partija se zalaže za uspostavljanje političko-ekonomskog sistema u kome će postojati integralna sloboda čoveka – sloboda mišljenja, govora, zbora, dogovora, udruživanja, javnog informisanja…
Štampa, radio, televizija i druga informativna sredstva treba objektivno da prenose informacije i da budu dostupni svima koji se bore za istinske interese naroda, progres, slobodu, nacionalnu nezavisnost, a protiv stranog imperijalističkog uplitanja u unutrašnju problematiku naše zemlje.
NKPJ se bori protiv svih oblika rasne, nacionalne i verske diskriminacije. Neguje i razvija duh sporazumevanja, prijateljstva i dobrosusedstva među ljudima i narodima.
Religija je privatna stvar svakog čoveka. NKPJ se s poštovanjem odnosi prema osećanjima i shvatanjima vernika.
Crkva treba da bude odvojena od države i ne sme učestvovati u političkoj borbi.
NKPJ se zalaže za širenje materijalističkog pogleda na svet na naučnoj osnovi.
Naš cilj je izgradnja slobodnog, demokratskog, humanog i bogatog socijalističkog društva, u kome će biti ostvareno načelo: od svakog prema sposobnostima – svakom prema radu.
7.
ZAKONODAVNA, IZVRŠNA I SUDSKA VLAST
Zakonodavna, odnosno predstavnička, izvršna i sudska vlast treba da budu odvojene i međusobno nezavisne u domenima svojih ovlašćenja i rada.
Državna organizacija i administracija moraju biti krajnje pojednostavljene, pristupačne svakom građaninu, funkcionalne, racionalne i efikasne. Treba iskorenjivati sve oblike birokratizma.
Zakonodavna, odnosno predstavnička, izvršna i sudska vlast postoje za narod i smisao svoje delatnosti moraju nalaziti u služenju narodu. One moraju delovati u duhu visoke odgovornosti pred narodom, proširivati i produbljivati veze sa masama i biti preokupirane njihovim potrebama i brigama.
Pred zakonima svi treba da budu jednaki. Država mora biti ne samo pravna, već i pravedna.
8.
ŠKOLA I OBRAZOVNI SISTEM
NKPJ će se boriti za uspostavljanje društveno-političkog sistema u kome će srednje obrazovanje biti zakonska obaveza za sve ljude. Celokupan sistem osnovnog, srednjeg, višeg i visokog obrazovanja mora da bude besplatan i dostupan svima. Svi nivoi škola i univerziteta treba, po pravilu, da se finansiraju iz državnog budžeta. Treba podsticati permanentno obrazovanje svih građana. NKPJ se zalaže za vraćanje civilizacijske tekovine stečene u socijalizmu, besplatnog studiranja za sve kao i za ukidanje retrogradne „Bolonjske deklaracije” koja onemogućava studiranje deci iz radničkih porodica.
Treba nastojati da udžbenici budu stručni, racionalni, istovetni za celu zemlju i od istih autora.
Neophodno je svim sredstvima podsticati i unapređivati naučno-istraživački rad i brzu primenu njegovih rezultata u privredi, medicini, tehnici, ekologiji i u drugim oblastima.
Mora se ekonomskim, administrativnim i drugim načinima sprečiti odliv mozgova u inostranstvo. Školski sistem mora biti na nivou najnovijih svetskih dostignuća naučno-tehničke revolucije.
NKPJ je protiv svih oblika privatnih škola i fakulteta.
Škola treba da bude odvojena od crkve. Nastava veronauke se ne sme obavljati u njenim prostorijama, jer je to privatna stvar svakog učenika, koji svoje religiozno interesovanje i opredeljenje može zadovoljiti van školskih prostorija.
9.
SAVEZ UMNOG I FIZIČKOG RADA
NKPJ će se boriti za društveno-ekonomski sistem koji će svakom za rad sposobnom građaninu moći da obezbedi radno mesto, jer nije dovoljno samo proklamovati pravo na rad. Država mora da garantuje svakom građaninu da će mu obezbediti posao u skladu sa njegovom stručnošću.
„Krajnji cilj socijalizma je uništavanje klasa i klasnih razlika među ljudima.“ (Lenjin)
Radničku klasu sačinjavaju svi oni koji žive od rezultata svoga rada – fizički radnici, seljaci i inteligencija. Zalažemo se za savez umnog i fizičkog rada, za prevazilaženje podele društva na radnike i seljake (koji su neposredni proizvođači materijalnih vrednosti) i inteligencije – koja se pretežno bavi umnim radom. Naučno-tehnički razvoj postepeno briše te razlike i menja položaj i ulogu pojedinih slojeva i kategorija društva.
10.
SVOJINA
NKPJ je za postojanje državne svojine, odnosno opštenarodne, javne, društvene, zadružne, kooperativne, privatne i lične svojine.
Kolektivni oblici svojine (državni, javni, odnosno opštenarodni, društveni, zadružni i kooperativni) treba da budu dominantni u svim većim privrednim sistemima.
Partija je za postojanje takve privatne svojine koja će se zasnivati na neposrednom ličnom radu vlasnika ili na njegovom udruživanju sa jednim ili više suvlasnika, pod uslovom da to ne predstavlja eksploataciju tuđeg rada i najamni odnos.
Izričito se borimo protiv akcionarske svojine, jer je to kombinacija rafinirane i veoma okrutne eksploatacije tuđeg rada. Akcionarsko društvo je osnovni organizacioni oblik kapitalističkog preduzeća i kapitalističkih monopola. Sa razvojem državnog kapitalizma mnoga akcionarska društva su postala oblik mešovitih državno-privatnih preduzeća.
Celokupna aktivnost akcionarskih društava, počev od njihovog osnivanja, organski je povezana sa neograničenim špekulacijama, ogromnim parazitskim prihodima i najrazličitijim komercijalnim kombinacijama. Za njih je često karakteristično da su u rukama malog broja moćnih porodičnih dinastija.
NKPJ je energično protiv svesnog obmanjivanja radnika da će rasprodajom svojih preduzeća stranom i domaćem kapitalu, navodno, dobiti toliko deonica koje će im omogućiti da poboljšaju vlastite radne i životne uslove. Kad bi svi zaposleni mogli da budu akcionari, onda bi to bili i radnici u SAD, Nemačkoj, Britaniji i u drugim kapitalističkim zemljama. Svi bi oni postali mali kapitalisti i eksploatatori tuđeg rada na osnovu posedovanja kapitala. Odnosno, svi bi mogli da „zarađuju”, a da ne rade, što je obična besmislica.
Udeo radničkog akcionarstva u najrazvijenijim kapitalističkim državama u odnosu na akcije kapitalista je beznačajan.
S obzirom na postojeću politiku i tendenciju da se celokupna državna, odnosno društvena imovina transformiše u akcionarski, odnosno mešoviti kapital, kao njen kupac prvenstveno se pojavljuje strani kapital. Prelazak naše industrije i ostalih privrednih dobara u ruke stranog kapitala predstavlja novo kolonijalno ropstvo, a radnici koji su stvarali ta materijalna dobra postali su najamni radnici inostranog kapitala. Država u celini nikako ne može da postane bogatija i srećnija ako je njena privreda u tuđim rukama.
Nemoguće je napraviti ravnopravan ugovor između rada i kapitala, jer priroda kapitala podrazumeva postojanje profita i eksploataciju tuđeg rada.
NKPJ se kategorički protivi reakcionarnom procesu restitucije. Pored činjenice da će restitucija dodatno ojaditi do krajnje mere osiromašen narod naše domovine, jer po brojnim procenama ona će nas koštati nekoliko puta više od prihoda koji je država prisvojila od privatizacije. Restitucija predstavlja ponovnu pljačku najširh narodnih slojeva. Imovina stečena varavarskom eksploatacijom, pljačkom i otuđenjem plodova rada radnog čoveka koje je on stvarao u muci, znoju i krvi u Kraljevini Jugoslaviji, tamnici naroda, bila je vraćena narodu prelaskom te imovine u društveno, zadružno i državno vlasništvo. Iako dopuštamo da je moguće da je u pojedinim slučajevima bilo nepravde, propusta i nesavesnosti prema pojedincima, naš opšti stav je da je revolucija na tlu naše domovine donela istinsku pravdu i ispravila gotovo viševekovnu nepravdu. Planirano je da restitucija bude sprovedena u svim slučajevima, pa i u onim slučajevima u kojima se radi o naslednicima brojnih izdajnika domovine, sluga i saradnika nacističkog okupatora, čime bi isti de facto bili pomilovani. Restitucija tako predstavlja višestruku nepravdu, dok je jedino pravdedno da bogatstvo pripada onima koji ga proizvode.
11.
PRIVATIZACIJA JE PLЈAČKA
Nova komunistička partija Jugoslavije (NKPJ) najoštrije osuđuje reakcionarni proces privatizacije sproveden u Srbiji i na prostoru bivše Jugoslavije. Nema „poštene” privatizacije. Svaka privatizacija je pljačka opštenarodne imovine koju je decenijama stvarala radnička klasa Jugoslavije. Reakcionarni proces privatizacije je stvorio milionsku armiju nezaposlenih, a opštenarodnu imovinu predao u ruke stranih i domaćih buržoaskih eksploatatora. Stoga se NKPJ protivi privatizaciji u bilo kom obliku i zahteva da se nacionalizuje sva privatizovana imovina, a da se buržoaski eksploatatori obavežu da će nadoknaditi štetu koju su počinili dobivši državnu imovinu za budzašto, a stvorivši sebi, izrabljivanjem radnika, basnoslovne profite. Restauracija kapitalizma omogućila je stvaranje domaće buržoazije i raznih parazitskih struktura i kategorija, masovno nezadovoljstvo, drastično opadanje proizvodnje i životnog standarda građana, cvetanje raznih oblika kriminala, ekstremnog mafijaštva i otimačine, i retrogradnu uloga u našoj privredi međunarodnih finansijskih i industrijskih monopola i korporacija. NKPJ se zalaže za vraćanje bankarskog sektora u okrilje države, nacionalizaciju banaka i prekid svih odnosa sa lihvarskim finansijskim organizacijama krupnog kapitala, poput Međunarodnog monetarnog fonda i Svetske banke.
Ceo proces privatizacije praćen je revidiranjem socijalnih prava stanovništva, stečenih u periodu socijalističke izgradnje, i ukidanjem mnogih dostignuća u domenu socijalne zaštite, zdravstva, školstva, kulture, nauke, sporta… Takva politika posebno se pogubno izražava kroz inflaciju, permanentna poskupljenja stanarine, komunalija, prevoza, kulturnih usluga, hrane i drugih najneophodnijih predmeta i potreba.
12.
TRŽIŠTE I TRŽIŠNI ODNOSI
Tržište postoji od kada postoje novac i roba. Ono je postojalo u antičko doba, u srednjem veku, u kapitalizmu i u socijalizmu. Najpotpuniji, zaokruženi razvoj poprimilo je u savremenom kapitalizmu.
Tržište, kao samodovoljan mehanizam, koji automatski deluje i automatski se reguliše, je apstrakcija i u izvesnoj meri odražava realije nekih kapitalističkih država iz 19. veka. Savremeno tržište je složen sistem poslovanja u kome se prepliću mnogi faktori. Njegove glavne poluge i posledice su ponuda i tražnja, konkurencija, propadanje jednih i bogaćenje drugih, nezaposlenost, nestabilnost itd. Pokretačka snaga tržišta je izvlačenje profita, zarada. Načela i pravne norme na kojima počiva savremeno kapitalističko tržište, kao i sama priroda tržišta, utiču da ono radi u interesu manjine, odnosno kapitaliste.
Tržište u istinskom socijalizmu samo se uslovno može nazivati tržištem, jer mu je glavni cilj da funkcioniše u interesu ogromne većine stanovništva. To se može postići elastičnom planskom privredom koja usmerava delovanje tržišta u pravcu ostvarenja globalnih zahteva i zadataka koji proističu iz prevashodnih interesa države i širokih slojeva društva.
Savremeno kapitalističko tržište je u dobroj meri dirigovano i plansko. Kapitalista izučava količinski i kvalitetno proizvodnju, kapacitete, ljudske i prirodne resurse u vlastitoj državi i u svetu i na osnovu toga i svojih finansijskih mogućnosti planira sopstvenu proizvodnju i plasman. Kapitalistička država se rukovodi elementima plana i u monetarno-finansijskoj, poreskoj, kreditnoj, carinskoj, uvoznoj i izvoznoj, saobraćajnoj, urbanističkoj i ekološkoj politici, u kooperacijama sa stranim partnerima, u vojnoj proizvodnji i u drugim oblastima. Krajnji cilj planiranja i usmeravanja je što efikasnije obezbediti funkcionisanje kapitalističkog sistema i izvući što veći profit.
Bitna razlika između socijalističkog i kapitalističkog tržišta je što u kapitalizmu dominiraju privatni svojinski odnosi, a u socijalizmu – kolektivni.
NKPJ se zalaže za postojanje elastične planske privrede u kojoj tržište treba da bude jedna od poluga koja će delovati u interesu ogromne većine stanovnika. Naravno, ono se u socijalizmu samo uslovno može nazvati tržištem. Izričito smo protiv kapitalističkog tržišta.
13.
SELO I POLЈOPRIVREDA
NKPJ se zalaže za snažan i svestrani razvoj poljoprivrede.
U poljoprivredi treba da budu zastupljeni državna, opštenarodna, javna, društvena, zadružna, kooperativna i privatna svojina. NKPJ se protivi stvaranju seoske buržoazije koja eksploatacijom tuđeg rada stiče ogromne profite. NKPJ se zalaže za nacionalizaciju sve dosad privatizovane poljoprivredne imovine.
Kategorički se protivimo prodaji poljoprivrednog zemljišta strancima. Dopuštanje prodaje poljoprivrednog zemljišta strancima ne samo da je nelegalan čin i po buržoaskim zakonima Srbije, već je i čin izdaje nacionalnog suvereniteta i nasleđa generacija predaka i predstavlja vrhunac drskosti otimačkog privatizacionog procesa. Kupci poljoprivrednog zemljišta bi bile buržoaske multinacionalne kompanije iz oblasti agrara koje za isključivi imperativ u poslovanju imaju maksimalizaciju profita, čime bi se otvorila mnoga problematična pitanja, pa i nesumnjivo ekološki problemi. Takođe, mogućnost kupovine poljoprivrednog zemljišta za strance jedan je od uslova koje je Evropska unija (EU) nametnula Sporazumom o stabilizaciji i pridruživanju, što je presedan kakav se nije desio ni u jednom drugom slučaju i oličava karakter odnosa EU prema Srbiji. To predstavlja još jedan razlog za izričito protivljenje članstvu u toj imperijalističkoj „tamnici naroda”.
U svim velikim poljoprivrednim sistemima, kao i u velikim stočarskim i živinarskim farmama dominantnu ulogu treba da imaju kolektivni oblici svojine. NKPJ se zalaže za podsticanje na dobrovoljnoj i ekonomski opravdanoj osnovi raznih oblika kooperacije i zadružnog udruživanja na selu. Preduslov za stvaranje snažne visoko produktivne i efikasne poljoprivrede je njena modernizacija, maksimalno uvođenje i korišćenje agrotehničkih mera, elastična i principijelna državna normativna, kreditna i fiskalna politika, kao i davanje niza raznih olakšica poljoprivrednim proizvođačima.
Dalja modernizacija poljoprivrede podrazumeva izgradnju odgovarajućih saobraćajnica gde god je to moguće i neophodno. Od velike je važnosti maksimalno iskoristiti vodene resurse radi osposobljavanja postojećih vodenih kanala i izgradnje mreže irigacionih sisteme i vodenih akumulacija gde god za to postoje uslovi. U cilju racionalne proizvodnje dobar deo novopodignute prehrambene i mesno-prerađivačke industrije treba približiti neposrednim proizvođačima ili je podizati u krajevima gde za nju postoje optimalni uslovi.
Mora se povećati stočni fond do relativnog nivoa najrazvijenijih država u ovom pogledu, jer prirodni uslovi u našoj zemlji omogućavaju ogromna poboljšanja u ovoj oblasti.
Dosadašnje iskustvo je pokazalo da je stvaranje velikih poljoprivrednih kombinata i zadruga, kao i njihova saradnja i kooperacija sa individualnim proizvođačima, jedan od najefikasnijih metoda za povećanje poljoprivredne proizvodnje i stočnog fonda.
U sadašnjim istorijskim uslovima kod nas je dominantan tip srednjeg (po veličini zemljišnog poseda, stočnog i živinarskog fonda) seoskog gazdinstva. Ono se zasniva na porodičnom gazdovanju, obradi zemlje i gajenju stoke i živine. Stoga se u svim kratkoročnim i dugoročnim planovima za unapređenje poljoprivrede o tome mora ozbiljno voditi računa. Treba stvarati maksimalne i efikasne uslove da se individualni, odnosno porodični proizvođači na dobrovoljan i ekonomski opravdan način što više i što svestranije uključuju u najrazličitije oblike kooperacije, integracije i saradnje sa industrijskim, poljoprivredno-kombinatskim, zadružnim, trgovinskim, naučno-istraživačkim i drugim sličnim ustanovama, a što bi bilo u interesu i celog društva i individualnih proizvođača.
NKPJ je za svestranu modernizaciju sela, za snažno podizanje kulturnog nivoa njegovih stanovnika, za njegovo uključenje u tokove savremenog načina života.
14.
ODNOS PREMA EKOLOGIJI
NKPJ je za racionalno, plansko i naučno korišćenje prirodnih bogatstava i životnog prostora. Anarhičan razvoj privrede i nemaran odnos prema njoj, permanentno smanjivanje obradivog zemljišta, nekontrolisano zagađivanje vazduha i vode, nemilosrdno uništavanje šuma, biljnog i životinjskog sveta dovelo je do ekološke krize, koja već poprima zastrašujuće razmere.
Pravilna i razumna normativna politika države u ovoj oblasti, kao i njena realizacija, uz elastičnu plansku privredu, može sveobuhvatno, naučno i globalno da razrešava rastuće ekološke probleme. Uspešna ekološka politika mora predstavljati sintezu dostignuća naučno-tehničke revolucije i socijalističkog načina privređivanja.
15.
SOCIJALNA I ZDRAVSTVENA POLITIKA
NKPJ je za uvođenje opšteg besplatnog zdravstvenog osiguranja za sve stanovnike grada i sela. Neophodno je takvo formiranje državnog budžeta, kao i budžeta lokalnih teritorijalnih zajednica, koje će uključivati i stavku za ravnomerno finansiranje zdravstva i zdravstvenih ustanova u našoj zemlji.
Iz državnog budžeta treba da budu dotirani izdaci za stan, komunalije, kulturne ustanove i potrebe, za školske i predškolske ustanove, za penzije, za izdržavanje starih i nemoćnih ljudi i za slične namene.
Svakom građaninu treba obezbediti pristojan stan i radno mesto.
16.
PORODICA
Nova komunistička partija Jugoslavije (NKPJ) pridaje ogroman značaj jačanju brige za porodicu. Porodica ima izuzetnu ulogu u poboljšavanju demografskog procesa, u vaspitavanju mladih pokolenja, u ekonomskom, socijalnom i egzistencijalnom pogledu. Paralelno sa društvom i školom, porodica ima presudan značaj u oblikovanju karaktera čoveka, u stvaranju njegovih moralnih, idejnih i kulturnih vrednosti, u odnosu prema radu, užoj društvenoj zajednici i rodoljublju. Od posebne važnosti je svestrano razvijanje mladih naraštaja i njihovo vaspitanje u duhu jugoslovenskog socijalističkog patriotizma i proleterskog internacionalizma.
17.
SAVEZ KOMUNISTIČKE OMLADINE JUGOSLAVIJE – SKOJ
Savez komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) je omladinska organizacija Nove komunističke partije Jugoslavije. Svaki član SKOJ-a je istovremeno i član NKPJ. Član SKOJ-a može biti svaki omladinac ili omladinka sa napunjenih 18, a manje od 30 godina, a prihvata Program i Statut NKPJ.
SKOJ ima slavne revolucionarne i slobodarske tradicije. On je inspirator i nosilac najdinamičnijih, najprogresivnijih i najperspektivnijih programa i ostvarenja naše Partije. SKOJ je integralni deo Partije, ali ima sopstvenu organizacionu formu i status punopravne političke organizacije koja okuplja mlade komuniste.
18.
VOJSKA
Naša zemlja treba da ima snažnu, modernu i mobilnu vojsku. NKPJ je za postojanje narodne vojske, čiji će komandni kadar biti najvećim delom profesionalan i stručan. NKPJ je protiv profesionalne vojske, jer to predstavlja objektivno smanjivanje naše odbrambene sposobnosti i gubljenje njenog opštenarodnog karaktera. Zbog toga se NKPJ zalaže za ukidanje profesionalne i ponovnog uspostavljanja narodne vojske.
Prvorazredni zadatak vojske je da brani nezavisnost, suverenitet i celokupnost naše zemlje. NKPJ se izričito protivi pristupanju naše vojske NATO i drugim imperijalističkim vojnim savezima i učestvovanju u agresijama na druge zemlje.
19.
UMETNOST I KULTURA
Potrebno je normativno i u praksi omogućiti istinsku i sveobuhvatnu slobodu stvaralaštva, kao i slobodu kritike njegovih rezultata.
Državna zajednica treba materijalno i na druge načine da pomaže, maksimalno omogući i podržava rad umetnika i kulturnih ustanova, mreže biblioteka, muzeja, domova kulture, pozorišta, filmskih studija i bioskopskih dvorana, opere, baleta, koncertnih dvorana, estradnu i narodnu muziku, profesionalne i amaterske ansamble, likovne salone i ateljea, vajarske radionice i slične ustanove.
Posebnu brigu treba pokloniti očuvanju, održavanju i restauraciji kulturnih i istorijskih spomenika.
Od izuzetnog je značaja podržavanje i pomaganje izdavačke delatnosti, objavljivanje vrednih kako domaćih, tako i prevedenih knjiga. Knjiga mora biti jeftina i dostupna svima.
Treba davati prednost objavljivanju dela koja imaju istinske naučne, umetničke i kulturne vrednosti, čije su poruke progresivne i humane.
Partija je protiv negovanja i objavljivanja kiča, nehumanih, mizantropskih, dekadentnih i reakcionarnih knjiga koje propagiraju rasnu, versku i nacionalnu mržnju, pozivaju na rat, masovno uništenje ljudi i razaranje, koje zagovaraju teror, ropstvo, izdaju, petokolonaštvo, gušenje slobode i ukidanje ljudskih prava.
Nisu dovoljne samo načelne proklamacije istinskih sloboda u kulturi i umetnosti, već je potrebno i njihovo ovaploćenje u praksi.
20.
STAV O EVROPSKOJ UNIJI
Odlučno smo protiv uključivanja naše zemlje u Evropsku uniju, čije su članice pripadnice NATO. Evropska unija je tamnica naroda čiji je cilj da bogati budu još bogatiji, a siromašni još siromašniji. Evropska unija je zajedno sa drugim imperijalističkim silama učestvovala u razbijanju naše socijalističke domovine SFRJ i nametnula antinarodne sankcije, izvršila agresiju na Saveznu Republiku Jugoslaviju, okupirala Kosovo i Metohiju i priznala „nezavisnost” te južne srpske pokrajine. Zbog svega toga, Srbiji nije mesto u EU.
Istovremeno, NKPJ je bezrezervno za svestrani razvoj i unapređenje ravnopravne, uzajamno korisne privredne, naučne, kulturne, sportske i druge saradnje sa državama EU i sa svim sličnim međunarodnim organizacijama i državnim asocijacijama u svetu. NKPJ nije protiv ideje ujedinjene Evrope. NKPJ je protiv EU koja štiti interese krupnog kapitala, a ne radnog naroda. NKPJ jeste za ujedinjenu Evropu, ali progresivnu, antiimperijalističku i radničku, a nikako eksploatatorsku i imperijalističku kakva je sada.
21.
NESPOSOBNOST KAPITALIZMA DA REŠAVA GLOBALNE SVETSKE PROBLEME
Opšta kriza kapitalizma se produbljuje. Povećavaju se protivurečnosti između kapitalističkih država. One su sve agresivnije i ratobornije. Svetska buržoazija teret nove globalne ekonomske krize, koju je sama izazvala 2008. godine, pokušava raznim antinarodnim merama da prebaci na pleća radnog naroda. Proletarijat širom sveta se žestoko suprotstavlja tim agresivnim antinarodnim merama i NKPJ je sa drugim marksističko-lenjinističkim partijama u svetu predvodnik i organizator tog pokreta.
Posle privremenog sloma SSSR i likvidacije bipolarnog sveta, SAD su postale praktični gospodari i kontrolori Ujedinjenih nacija, NATO, Međunarodnog monetarnog fonda i niza drugih međunarodnih organizacija. SAD su svaku tačku na Zemljinoj kugli proglasile „zonom svojih interesa” i time samovoljno prisvojile pravo da se politički, ekonomski i oružano mešaju u poslove praktično svih zemalja sveta.
Razbijanje Sovjetskog Saveza i socijalističkih država u Istočnoj Evropi odvezalo je ruke imperijalistima za novu preraspodelu sveta. U tom cilju, oni, pod vidom „zaštite ljudskih prava”, „mirotvorstva” i pomaganje „žrtvama agresije”, pribegavaju političkim i vojnim pritiscima, ekonomskim sankcijama i blokadama, izglasavanjem raznih odluka od strane Ujedinjenih nacija, uperenih protiv „neposlušnih” država. Po potrebi se u istu svrhu podstiču religiozne,nacionalne, regionalne i druge netrpeljivosti.
I Prvi i Drugi svetski rat izbili su u suštini zbog nerešivih protivurečnosti između vodećih kapitalističkih država. Te protivurečnosti postoje i dalje i produbljuju se, posebno između SAD i Evropske unije. Neravnomerni razvoj kapitalizma i borba za svetska tržišta i političku dominaciju su sve evidentniji i oštriji. Kriza je posebno velika u produbljivanju socijalnih protivurečnosti. Privremeni slom socijalizma u Evropi omogućio je kapitalistima da pristupe reviziji niza vitalnih socijalnih mera koje su svojevremeno bile donete u korist radničke klase pod uticajem Velike oktobarske socijalističke revolucije. Sada se ta socijalna prava ili ukidaju ili svode na minimum.
U toku 20. veka kapitalizam je prolazio kroz ozbiljne reforme, ali njegova suština je ostala eksploatacija najamnih radnika, to jest, prisvajanje bez nadoknade, od strane vlasnika sredstava za proizvodnju i kapitala, značajnog dela rezultata tuđeg rada u vidu viška vrednosti. A samim tim je očuvana ekonomska i socijalna neravnopravnost i antagonizam između različitih klasa i zemalja kapitalističkog sveta.
Razne reformističke i revizionističke partije propagiraju i ideju o „slivanju” kapitalizma u socijalizam, o „novom društvu”, koje će tobože uzeti „najbolje strane” kapitalizma i socijalizma, odnosno koje će se zasnivati na kapitalističkoj privredi i socijalističkom humanizmu. To su besmislice koje ne zaslužuju ni da se detaljno pobijaju. Čija je krava njegovo je i mleko. Vlasnik sredstava za proizvodnju uspostavlja odnose u fabrici. NKPJ se energično bori protiv obmana i diverzija buržoaskih reformističkih partija. Nikada nisu bili i ne mogu biti isti interesi eksploatisanog radnika (ili nezaposlenog radnika) i milionera.
Pokretačka snaga društvenih procesa bila je i ostala klasna borba, čiji je nosilac radnička klasa.
Mnogobrojne činjenice pokazuju da kapitalizam nije u stanju da reši nijedan vitalan problem savremenog sveta, pogotovu ne u domenu ekonomije. Poznata izreka da „raj treba da ima sve, čak i pakao” upravo se najdoslednije može primeniti na savremeni kapitalizam, jer u njegovom „raju” neuporedivo veći prostor zauzima pakao. Od oko 180 kapitalističkih država u svetu, samo je njih nešto više od dvadesetak razvijeno ili visokorazvijeno. One su stekle istorijsku razvojnu prednost koju i dalje povećavaju zahvaljujući pljačkaškim zakonima finansijskog kapitala, ekonomskom i vojnom prinudom i pritiscima.
Preostalih 160 država koje čine više od 90 odsto stanovništva kapitalističkog sveta, jedva sastavljaju kraj sa krajem ili bukvalno gladuju. A ove zemlje u principu imaju isti ili sličan političko-ekonomski sistem kao SAD, Nemačka, Japan, Australija, Britanija, Francuska… štaviše, neke od ovih država po prirodnim bogatstvima ne zaostaju za ovim prvima pa ipak se guše u bedi i nemaštini. Njihov životni standard je neuporedivo niži od onog koji su imali Jugoslavija i istočnoevropske zemlje do 1990. godine, mada ne oskudevaju u „receptima za sreću” koje im propisuju razvijene kapitalističke zemlje.
Sem toga, nijedna kapitalistička država nikada nije uspela da reši problem nezaposlenosti. Broj nezaposlenih u SAD (računajući tu i one koji rade samo nekoliko sati ili dva-tri dana nedeljno), kreće se permanentno između 14-16 miliona ljudi, a u najrazvijenijim evropskih državama – Nemačkoj, Britaniji, Francuskoj i Italiji – pokazatelji nezaposlenosti variraju u granicama od 8-20 procenata i to u periodima kada ove države nisu zahvaćene oštrom ekonomskom krizom.
Posle izdaje Mihaila Gorbačova, socijalizam u Istočnoj Evropi je privremeno doživeo slom. Kontrarevolucija i uspostavljanje kapitalizma u nekadašnjim socijalističkim državama ovog regiona praćeni su drastičnim padom proizvodnje, hiperinflacijom, velikim zaduživanjem na Zapadu, gubljenjem nacionalne i političke samostalnosti, moralnom i duhovnom krizom, velikim padom životnog standarda, globalnom revizijom i pogoršavanjem socijalističkih dostignuća, masovnom nezaposlenošću, galopirajućim porastom kriminala, narkomanije, prostitucije i drugim porocima buržoaskog sistema. Ta kriza se povećava iz dana u dan i poprima karakter opšteg kolapsa.
Kriza koja je zahvatila istočnoevropske zemlje, bivše Jugoslaviju i SSSR nije kriza socijalizma, već je kriza restaurisanog kapitalizma. Ona će trajati sve dok traje kapitalistički sistem u njima, a nestaće kada se ove države vrate na put obnove socijalizma, na put istinskih sloboda, socijalne pravde i nezavisnosti.
22.
ZAPADNI IMPERIJALIZAM
Nova komunistička partija Jugoslavije (NKPJ) se energično bori protiv imperijalističke politike koju predvode Vašington i Brisel, sa ciljem da najveći deo naše planete pretvore u svoje neokolonije i protektorate. NKPJ u potpunosti podržava sve socijalističke zemlje u svetu koje se po raznim osnovama nalaze na udaru zapadnog imperijalizma, posebno Kuba i Demokratska Narodna Republika Koreja. NKPJ podržava pravednu borbu svih progresivnih država, naroda i pokreta širom sveta koji su pod udarom agresivnog zapadnog imperijalizma.
Rukovodeće načelo u međunarodnim odnosima treba da bude miroljubiva saradnja među državama, ravnopravnost, nemešanje u unutrašnje probleme i suverenitet, ukidanje svih oblika diskriminacije i pritisaka, regionalna i multinacionalna saradnja i oslobođenje Ujedinjenih nacija, OEBS-a i drugih međunarodnih organizacija i ustanova od tutorstva zapadnih imperijalista, SAD i EU. Politika Ujedinjenih nacija mora se zasnivati na Povelji te organizacije, što znači podjednako uvažavanje interesa svih naroda i država.
NKPJ je za ukidanje vojnih blokova, u prvom redu za ukidanje agresivnog NATO, za uništavanje svih stokova nuklearnog, hemijskog i biološkog oružja, i za zabranu njihove dalje proizvodnje. NKPJ se bori za mir u svetu, za saradnju i prijateljstvo među narodima.
23.
ZA PRAVEDNA REŠENЈA I SARADNЈU
Socijalističku Federativnu Republiku Jugoslaviju razbili su prvenstveno imperijalisti iz Vašingtona, Londona, Bona, Pariza, Rima, kao i njihova peta kolona iz naše zemlje. Razume se, njihovi razbijački planovi mogli su da se ostvare tek posle likvidiranja SSSR i socijalizma u Istočnoj Evropi. Osnovni cilj zapadnog imperijalizma je da se na Balkanu stvori niz malih, nesposobnih za samostalan život, državica, koje su međusobno zavađene. U tom pogledu, veštački su podstaknute nacionalne, verske, regionalne i druge netrpeljivosti između naroda i nacionalnih manjina na prostorima Jugoslavije. Rušenjem Jugoslavije istovremeno je rušeno i socijalističko društveno uređenje u njoj.
Pod izgovorom „očuvanja mira” i „zaštite ljudskih prava”, imperijalističke sile su iskoristile svoj dominantan položaj u UN, OEBS-u i preko njihovih formalnih odluka prisvojile za sebe „pravo” da po vlastitom nahođenju intervenišu na Balkanu kada to smatraju za potrebnim. Cilj intervencije je da se nametnu rešenja koja odgovaraju Zapadu i da se stvore trajne baze NATO na našim prostorima.
Takozvani Dejtonski mirovni sporazum diktirale su SAD i EU, stavljajući SR Jugoslaviji nož ispod grla i iznuđujući rešenja koja prvenstveno odgovaraju njihovim ekspanzionističkim dalekosežnim ciljevima.
To nije pravedan mir, jer su učesnici „mirovnog procesa” bili neravnopravni u svakom pogledu. Kao rezultat toga nametnut je „mir” pod okupatorskom čizmom NATO soldateske. Takva rešenja su privremena i nisu u interesu nijednog naroda i nacionalne manjine koji žive na prostorima prethodne Jugoslavije.
Po istom principu imperijalisti iz Vašingtona i Brisela su nakon agresije na SR Jugoslaviju Kumanovskim sporazumom započeli okupaciju južne srpske pokrajine Kosova i Metohije i izgradili najveću NATO bazu na Balkanu, „Bondstil” zarad ostvarivanja svojih daljih ekspanzionističkih i pljačkaških ciljeva.
Preduslov za istinski mir, za ravnopravnost i saradnju svih naših naroda zahteva da sve strane trupe odmah napuste prostore naše socijalističke domovine, Jugoslavije. O sudbini velike Jugoslavije – jedinstvene, federativne, progresivne, ravnopravne i slobodarske treba da odlučuju jedino jugoslovenski narodi bez mešanja sa strane i nametanja rešenja.
Trajno rešavanje svih problema na prostorima Jugoslavije mora podrazumevati uvažavanje interesa svih njenih konstitutivnih naroda i primenu najviših međunarodnih standarda za sve nacionalne manjine.
24.
IDEOLOŠKA LINIJA NKPJ
Nova komunistička partija Jugoslavije se u svom delovanju rukovodi marksističko – lenjinističkom ideologijom i naučnim socijalizmom. NKPJ je idejni i politički naslednik slavne Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) osnovane u Beogradu 1919. godine (pod imenom Socijalistička radnička partija Jugoslavije komunista, koje menja u KPJ na Drugom kongresu u Vukovaru 1920). NKPJ s ponosom gleda na uspešnu narodno-oslobodilačku borbu i revoluciju u Drugom svetskom ratu koju je, uz nesebičnu pomoć bratske sovjetske Crvene armije, sprovela slavna Narodno-oslobodilačka vojska Jugoslavije na čelu sa vrhovnim komandantom Josipom Brozom Titom. NKPJ s ponosom gleda na uspostavljanje socijalističkog društvenog uređenja u Jugoslaviji 1945. godine i to smatra najvećim dostignućem jugoslovenskih naroda u dosadašnjoj istoriji jer je po prvi put stvorena istinski pravedna, slobodna i ravnopravna zajedinica u službi radnika i seljaka.
Sa druge strane, NKPJ u potpunosti odbacuje revizionističku, nacionalističku i objektivno anti-jugoslovensku politiku najužeg rukovodstva, odnosno Politbiroa Centralnog komiteta Komunističke partije Jugoslavije na čelu sa Josipom Brozom Titom (sa izuzetkom druga Andrije Hebranga koji se izjasnio za Rezoluciju), započetu 1948. godine odbacivanjem Rezolucije Informbiroa i drugarske kritike sestrinskih komunističkih partija, udruženih u tu asocijaciju, da Jugoslavija napušta liniju autentičnog socijalizma. Odbacivanjem pravilne kritike izrečene u Rezoluciji Informbiroa rukovodstvo KPJ je duboko zagazilo u revizionizam i kompromiserstvo sa buržoaskim klasnim neprijateljem istovremeno izdavši istinske interese kako jugoslovenske radničke klase tako i socijalističkog bloka zemalja na čelu sa prvom zemljom socijalizma Sovjetskim Savezom i celokupnog međunarodnog komunističkog i radničkog pokreta. NKPJ u potpunosti osuđuje zločinački progon, odnosno ubijanje, zatvaranje i maltretiranje istinskih jugoslovenskih socijalističkih patriota i komunista – internacionalista kojima je suđeno na montiranim procesima a jedini greh im je bilo izjašnjavanje za Rezoluciju Informbiroa, prijateljstvo prema Sovjetskom Savezu i težnja za monolitnim jedinstvom međunarodnog komunističkog pokreta. Zbog svega toga NKPJ nije ni idejni ni politički naslednik Saveza komunista Jugoslavije, stvorenog 1952. godine, a koji s pravom karakteriše kao revizionističku organizaciju.
Međutim, i pored toga, rukovodeći se pravilnom devizom da je „i najgori socijalizam bolji od najboljeg kapitalizma” NKPJ smatra da je socijalstički društveni sistem u Jugoslaviji egzistirao sve do 1990. godine, kada je došlo do kontrarevolucionarnog prevrata odnosno rušenja Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije od strane zapadnog imperijalizma i njegovih pomagača iz redova domaće pete kolone.
25.
ODNOS PREMA PRIVREMENOM SLOMU SOCIJALIZMA U SSSR-U I DRUGIM SOCIJALISTIČKIM ZEMLЈAMA
NKPJ ističe da je do privremenog sloma socijalizma i nestanka Sovjetskog Saveza došlo prvenstveno zbog izdaje Mihaila Gorbačova i njegove klike. Iako je revizionista, izdajnik i agent kapitalizma Mihail Gorbačov na vlast došao 1985. godine, koreni njegove retrogradne politike razgrađivanja socijalizma i Sovjetskog Saveza imaju duboke korene u revizionističkom delovanju Nikite Hruščova i njegove klike, posebno eksponiranom nakon 20 kongresa Komunističke partije Sovjetskog Saveza (KPSS) održanog 23. februara 1956. godine na kome je oklevetan, u cilju odbacivanja ispravne marksističko-lenjinističke politike koju je zastupao, četvrti klasik naučnog socijalizma drug Josif Visarionovič Staljin. Na sreću u svom revizionističkom naletu, do koga je došlo nakon Staljinove smrti 1953, Hruščov je uspešno zaustavljen smenom od strane Centralnog komiteta KPSS 1964. godine.
Gorbačov je nastavio još jačin intenzitetom sa Hruščovljevom retrogradnom linijom u novim uslovima. Gorbačov je proklamovao politiku „glasnosti” i „perestrojke” koja je umesto da demokratizuje i unapredi socijalizam, kako je lažno predstavljeno od strane autora te linije, krenula putem restauracije kapitalizma. Zahvaljujući Gorbačovljevoj izdajničkoj politici komunističke vlade zemalja Varšavskog pakta su naterane da podnesu ostavke i da faktički predaju vlast buržoaskim kontrarevolucionarima a oni koji su to odbili bili su smenjeni kao Erih Honeker u Demokratskoj Republici Nemačkoj ili ubijeni u kontrarevolucionarnom puču kao Nikolae Čaušesku u Rumuniji. Uvidevši da Gorbačovljeva linija vodi u otvorenu izdaju i likvidaciju SSSR-a, marksističko-lenjinistički elementi u rukovodstvu KPSS su u avgustu 1991. godine izveli prevrat i smenili Gorbačova ali na žalost njihov pokušaj nije uspeo jer je novokomponovana buržoazija, kojoj je uslove za nesmetano postojanje i rad obezbedio Gorbačov, na čelu sa Borisom Jeljcinom izvela puč, preuzela svu vlast u zemlji i nedugo posle toga i rasformirala SSSR.
Nestanak SSSR-a je omogućio zapadnom imperijalizmu da razbije socijalističku Jugoslaviju. NKPJ duboko veruje da je poraz socijalizma u SSSR-u, Istočnoj Evropi i drugim zemljama samo privremenog karaktera. Nakon uspešnih socijalističkih revolucija buržoazija je uspela na kratko da povrati vlast. Istorija beleži slične primere, recimo nakon uspešne francuske revolucije došlo je do privremene restauracije monarhije. Međutim, socijalizam nije plod „hira” već zakonita etapa u razvoju čovečanstva i stoga će se crvena proleterska zastava u doglednoj budućnosti zavijoriti ne samo nad prostorom SSSR-a i Istočne Evrope već i celog sveta.
26.
MEĐUNARODNI KOMUNISTIČKI POKRET
Nova komunistička partija Jugoslavije (NKPJ) je integralni deo međunarodnog komunističkog pokreta. Njen zadatak je da aktivno učestvuje u međunarodnoj saradnji komunista i svih drugih naprednih snaga u svetu. Proleterski internacionalizam je osnovni kriterijum kojim se Partija rukovodi prilikom uspostavljanja i razvijanja saradnje sa bratskim komunističkim partijama i pokretima u svetu. U tom smislu NKPJ je član „Solidnet” mreže komunističkih i radničkih partija sveta i Incijative komunističkih i radničkih partija Evrope.
NKPJ se svojski zalaže za institucionalizovanje međunarodnih odnosa u veza između komunista svih zemalja i za osnivanje međunarodne komunističke organizacije.